پاداش‌های میلیاردی برای هیچ!
تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۹۰۵۹۳
تیم ملی فوتبال در جام‌جهانی قطر نه شاهکار خلق کرد و نه فاجعه؛ عملکرد متوسط نسبت به تمامی ادواری که ایران در جام‌جهانی حضور داشت و البته بدتر نسبت به سال ۲۰۱۸؛ نه سزاوار سرزنش است و نه شایسته حماسه‌سرایی. حمایت از این تیم و سربازانش زمانی که ذیل نام ایران در آن آوردگاه می‌جنگیدند واجب بود و حالا انتقاد نسبت به عملکردش پس از بازگشت به کشور، ضروری و پیشرفت جز تمسک به این منطق حاصل نمی‌شود؛ دیدن عیب و ایرادهای خود، گشاینده و قدمی برای حرکت رو به جلوست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بحث بر سر اهداش پاداش‌های کلان به تیم ملی است؛ پاداشی که بر اساس اخبار شامل ۱۰ سکه طلا به هر نفر از اعضای تیم و ۱۵ هزار دلار پول نقد می‌شود. این جدا از حواله واردات خودرویی است که قرار بوده به آنها اهدا شود که این امر هنوز تحقق نیافته.
باید پرسید که مگر فوتبال تافته‌ای جدا بافته است که تا این حد زیر چتر حمایتی نهادها و دستگاه‌هاست؟ فوتبال از دهه ۸۰ به بعد که به سمت حرفه‌ای شدن حرکت کرد و گردش مالی بالایی را به خود دید چه دستاوردی در عرصه ملی و یا حتی باشگاهی داشته؟ کدام قهرمانی برای ایران در آوردگاه‌های بین‌المللی رقم خورده؟ خالی بودن بیلان کاری فوتبال را مقایسه کنیم با رشته‌های دیگر که شاید یک‌سوم فوتبال هزینه‌بردار نبوده اما افتخاراتشان یک سر و گردن بالاتر و حتی غیر قابل‌مقایسه است. اما با وجود سنگینی این کفه ترازو، نوع نگاه متولیان به رشته‌های دیگر در مقابل فوتبال هیچ سمت‌وسویی با عدالت ندارد.
برای تایید این گزاره نگاه کنیم به اظهارات مرتضی مهرزاد، ملی‌پوش تیم والیبال نشسته که اخیراً او و هم‌تیمی‌هایش موفق به کسب عنوان قهرمانی جهان شدند:«من اصلا می‌گویم وزیر ورزش به جای ۱۵ هزار دلار به فوتبالیست‌ها ۱۰۰ هزار یورو یا به جای یک حواله خودروی خارجی سه حواله بدهد، چه کسی بهتر از ورزشکار‌ها که این مبالغ را دریافت کنند؟ آنها برای به اهتزاز درآمدن پرچم ایران تلاش می‌کنند و دل مردم را شاد می‌کنند. این ورزشکاران هم از مردم هستند و چه بهتر که این پول به مردم برسد، ولی وقتی وزیر ورزش ۱۵ هزار دلار به تیم فوتبال پاداش می‌دهد و قبل از اینکه صعود تیم قطعی شود یک حواله خودرو می‌دهد چرا به ما که در بدترین شرایط در مسابقات جهانی ۷ بازی را سه بر صفر پیروز شدیم توجهی نکرد و حتی یکی از مسئولان برای استقبال از ما به فرودگاه نیامد؟»
اگرچه غیرقابل انکار است که فوتبال و اثرات آن، نه تنها در ایران بلکه در کل جهان به مراتب جایگاه بالاتری نسبت به دیگر رشته‌ها دارد و شاید توجهات بیشتری را بطلبد اما زمانی که این درخت با وجود این همه آب و کودی که به پای آن ریخته شده، چندان بارور نیست نباید دیگر درختان را به پای آن سوزاند. چه بسا این تبعیض ساختاری نهادینه شده به زوال دیگر رشته‌های پرافتخار هم منجر شود و این خطری است که ورزش ایران را تهدید می‌کند. وقت آن رسیده که زمامداران ورزش کشور خط بطلانی روی این رفتار پرهزینه کشیده و به این سیاست یک بام و دو هوا پایان دهند.
منبع: الف
کلیدواژه: رشته ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۹۰۵۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ایرنا : دولت سیزدهم کم خرج‌ترین دولتِ در حال توسعه شد
به گزارش صدای ایران از ایرنا، جدیدترین آمار منتشر شده توسط صندوق بین المللی پول از میزان هزینه‌کرد دولت‌ها در ۳۸ کشور در حال توسعه با درآمد متوسط نشان می‌دهد دولت ایران کمترین میزان هزینه‌کرد نسبت به تولید ناخالص داخلی در میان این دولت‌ها را طی سال ۲۰۲۳ داشته است.
این نهاد بین المللی در گزارش جدید خود موسوم به «دیده‌بانی مالی» نسبت هزینه‌کرد دولت ایران به تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۲۳ را تنها ۱۳.۵ درصد محاسبه کرده است که کمترین رقم در میان کشور‌های در حال توسعه با درآمد متوسط است.
هزینه‌کرد دولت ایران طی دو سال متوالی کاهش داشته و از معادل ۱۴.۲ درصد جی دی پی در سال ۲۰۲۱ به ۱۳.۸ درصد در سال ۲۰۲۲ و ۱۳.۵ درصد در سال ۲۰۲۳ کاهش یافته است.
دولت کویت در میان این کشور‌ها پرخرج‌ترین دولت شناخته شده به طوری که نسبت هزینه‌کرد دولت این کشور به تولید ناخالص داخلی در سال میلادی گذشته ۵۰.۸ درصد بوده است.
متوسط هزینه‌کرد دولت‌ها در این ۳۸ کشور نیز ۳۲.۶ درصد اعلام شده که بیش از دو برابر ایران بوده است. متوسط هزینه‌کرد دولت‌ها در خاورمیانه و شمال آفریقا نیز معادل ۲۹.۷ درصد تولید ناخالص داخلی منطقه بوده که بیش از دو برابر ایران است.
نسبت هزینه‌کرد دولت‌ها در برخی کشور‌های دیگر به تولید ناخالص داخلی آنها در سال ۲۰۲۳ عبارت است از: برزیل ۴۷.۹ درصد، چین ۳۳.۹ درصد، مصر ۲۲.۷ درصد، اندونزی ۱۶.۶ درصد، مالزی ۲۳.۳ درصد، عربستان ۳۲.۳ درصد، ونزوئلا ۱۴.۴ درصد، پاکستان ۱۹.۲ درصد، عمان ۲۶.۲ درصد، قطر ۲۴.۴ درصد، روسیه ۳۶.۸ درصد، ترکیه ۳۳.۹ درصد، امارات ۲۵.۹ درصد، و ویتنام ۱۹.۹ درصد.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟